Wat Dave Egger's 'Het Alles' losmaakt en een leesclub over 'Open water'
Plus: een boek van 2.160 pagina's 🤯, een relatietip (hint: ook dit heeft met lezen te maken) en de vraag welk type verhalenverteller je bent (ik zonder twijfel de tweede)
Ik ben op pagina 97 van Dave Egger’s nieuwe roman Het Alles. Tot dusver vind ik het razend interessant en een tikje ongemakkelijk, en dat is geloof ik precies wat Eggers ook bij je wil losmaken. Het boek schetst een mogelijke, plausibele toekomst: zo zou het kunnen gaan als meetbaarheid en individualisme de overhand krijgen. Als het allemaal om zelfverbetering en imago draait en technologie je daarin soepel over je grenzen duwt. Mooi dat hij ook aandacht besteed aan de rol van taal. In Het Alles zijn er populaire woorden die “winnen” van de meer obscure synoniemen, die verdwijnen uit de taal. Mooie verwijzing, of subtielere vorm van het briljant bedachte newspeak van Orwell uit het boek 1984.
Oef, ik ben me weer extra bewust van hoe vaak ik eigenlijk mijn telefoon pak. Erger nog: hoe vaak mijn vingers volautomatisch op de Instagram app drukken als ik mijn telefoon pak, terwijl ik eigenlijk iets anders wilde opzoeken, wat was het ookalweer? Vaak ben ik dat dan vergeten.
Herken je dat?
Goed dus om de telefoon regelmatig in de hoek te mikken, een boek te pakken, uit wandelen te gaan, het nieuwe album van Singer-Songwriter Meskerem Mees op te zetten, te gaan koken of een film te kijken. Allemaal dingen die ik de komende drie weken volop wil gaan doen. In deze nieuwbrief volop tips voor jou, om de komende weken fijn en telefoonloos door te brengen.
Op de leesstapel
Zoals jullie misschien al wel weten lees ik vooral graag fictie en poezie. Toch sluipt er wel eens een ander soort boek tussen, zoals een kookboek. Dit ligt nu op mijn leersstapel:
Vegan JapanEasy is een mooi kookboek vol recepten die, zo belooft te auteur, écht allemaal heel erg makkelijk te maken zijn, zonder al te veel ingewikkelde ingredienten. Evengoed vind ik niets leuker dan naar de grote Aziatische supermarkt gaan en dan gelijk rode bonen mochi kopen, geloof me, het is een heerlijke zoete lekkernij!
Een mogelijk begin van veel is een ontmoeting met 29 dichters. Het is een fotoboek, een bundel interviews en een poëziebloemlezing ineen waarin een veelstemmig geluid uit het hedendaagse poëzielandschap klinkt. Portretten dicht op de huid en gesprekken over het schaamteloos gebruik van rijm, ziek worden van een komma en uitrusten in een gedicht. Het eerste portret is gelijk van één van mijn favoriete dichters: Delphine Lecompte.
Wit alom een graphic novel over solidariteit en zusterschap dat geïnspireerd is op waargebeurde verhalen. In 1832 volgen een twintigtal meisjes les in een ‘schattige, schilderachtige’ kostschool in de buurt van Boston. De meeste omwonenden vinden lesgeven aan meisjes tijdverlies en zelfs een beetje belachelijk. Maar ach, veel kwaad kan het niet. Dan breekt de dag aan dat er 15 zwarte meisjes les komen volgen. Wit Amerika is bang van sommige van zijn kinderen.
Vrouw doet dit, dat- Als Sytske Frederika van Koeveringe de diagnose borstkanker krijgt, grijpt ze terug op dagboekschrijven. Na het lezen van een dagboek van Susan Sontag beseft ze dat het iets is dat mag bestaan en serieus wordt genomen. Het schrijven biedt haar de vrijheid om grip te krijgen op de totale absurditeit van het bestaan. Op een eigenwijze, diep associatieve en obsessieve manier schrijft ze over grote thema’s als angst, huilen, hoofdhaar en de geweldige kracht van proza, afgewisseld met absurde dialogen met haar vrienden, kennissen, haar ouders en artsen.
The Glass Woman Dit boek van Caroline Lea werd me al twee keer aangeraden, en het is ook wel precies waar ik nu zin in heb: een IJslandse Jane Eyre. Het belooft een spannend verhaal te zijn over een jonge vrouw die in 1686 met haar nieuwe echtgenoot vertrekt naar zijn afgelegen huis aan de kust. Daar stuit ze op de duistere geheimen rondom de dood van zijn eerste vrouw en bijgelovige lokale dorpsbewoners.
Even geen boek, maar een film (over het boekenvak)
My Salinger Year is een heerlijke feelgood film die zich afspeelt in het New York van de jaren 90.
Na haar afstuderen droomt Joanna ervan schrijver te worden. Ze vindt een baan als assistent van Margaret, een onverstoorbare en ouderwetse literair agent, met J.D. Salinger als een van haar beroemdste cliënten. Joanna’s werk bestaat grotendeels uit het verwerken van de vele fanbrieven voor Salinger. Maar hoe meer ze de soms hartverscheurende post van over de hele wereld leest, hoe meer het haar tegenstaat de onpersoonlijke standaardbrief waar het agentschap mee werkt als reactie te sturen.
Maandag 6 december 20.00 uur: online leesclub! Open water van Caleb Azumah Nelson (nog 4 plekken)
“You are not your body, but your body is you to most other people.”
Het debuut Open water van Caleb Azumah Nelson is een verhaal over zien en gezien worden. In ongeveer 200 pagina’s ontvouwt zich een tedere, ontroerende liefdesgeschiedenis. Twee jonge, talentvolle zwarte mensen proberen hun stempel op de stad te drukken die hen zowel viert als afwijst. Hij als fotograaf (de verteller in deze roman) en zij als danser. Een perfecte match, zou je zeggen.
Dit debuut is heel goed ontvangen en wordt vooral geprezen vanwege de intieme vertelstijl. Het liefdesverhaal is nauw verweven met de sociale context. De verteller beweegt zich in een wereld die hem constant herinnert aan zijn zwarte lichaam. Hij wordt geconfronteerd met geweld, klasse-ongelijkheid, systematische onderdrukking en vind troost in vriendschap, muziek, kunst en literatuur.
Voor fans van Teju Cole, Sally Rooney en Michaela Coel. Er is nog plek voor 4 mensen, meld je aan via de mail.
De winnaar van de Booker Prize, mijn persoonlijke favoriet
Hieronder de boekentipvideo over Damon Galgut’s De belofte die ik afgelopen jaar maakte. Inmiddels heeft het boek de Booker Prize gewonnen, en terecht! Ik vond het geweldig goed, kijk onderstaande video om te horen waarom.
Waar ik het verder nog met je over wil hebben
Mijn hoofd explodeerde toen ik een review las over het boek De droom van de rode kamer een ‘fonkelende’ Nederlandse vertaling van een Chinese klassieker, dat lijkt me gaaf dacht ik direct. Toen las ik dat het écht een dik boek was, dacht ik: ha! ik ben heel goed in dikke boeken! Toen… zag ik hoe dik precies, hou je vast: 2.160 pagina’s 🤯
Nog een kijktip! De docu Black Matter(s) over nobelpijswinnaar Toni Morisson wordt komende week woensdag uitgezonden op NPO (en nu al te kijken als je NPO plus hebt)
Philo Ouweleen maakte een kunstwerk over het Japanse woord voor een stapel gekochte, maar nog niet gelezen boeken: Tsundoku
Komende vrijdagavond is er een livestream vanuit Pakhuis de Zwijger over school- en fictieboeken voor de jeugd anno 2021, en specifiek het nieuwe (prachtige!) kinderboek Op de rug van Bigi Kayman van schrijver Henna Goudzand Nahar en illustrator Hedy Tjin
Dit heerlijke videogesprek (25 min) van Vuurland met Sang Young Park, schrijver van Liefde in de grote stad, en zijn vertaler Mattho Mandersloot. Ik heb het boek recent uitgelezen en ben groot fan. Het is een liefdevol boek, vol pijn én gitzwarte humor. Leuk om Sang Young Park te horen vertellen over K-pop en hoe het komt dat zijn karakters zo ontzettend persoonlijk aanvoelen.
Mijn relatieadvies voor iedereen: lees elkaar voor! Of zoals wordt uitgelegd in deze video: lees samen in bed, het is misschien wel het intiemste wat er is.
Tenslotte dit gedicht van Tessa van Rooijen:
En deze herkenbare post over lekker warrig vertellen, welkom in mijn hoofd!