Ik kan niet stoppen!? Plus veel nieuwe boeken, mag de klok alvast een uur terug?
En ook jezelf vaker afvragen: 'is dit eigenlijk een te klein schoentje?'
Afgelopen week las ik een boek niet uit. Heel bevrijdend! Maar, hoe weet je wanneer je ‘mag’ stoppen van jezelf? Misschien helpt de 20-page rule, de bedenker zegt: “Life’s too short … There are so many great books out there.” Ja, daar is geen speld tussen te krijgen. Toch is het voor velen moeilijk. Volgens een studie van Goodreads leest 38.1% een boek uit, hoe vervelend ze het ook vinden. Het heeft vast te maken met hoe hoog we de eigenschap “doorzetten” waarderen, misschien iets te, zoals dit filmpje zo mooi samenvat. Want weet je nog, toen de Amerikaanse turnster Simone Biles afgelopen zomer tijdens de Olympische Spelen stopte? Zo stoer. Soms is het echt het beste wat je kunt doen. Doorzetten is geen reden op zich. En zeker als iets niet goed voelt.
Schrijver Helena Hoogenkamp zei in een indrukwekkend interview iets moois over intuïtie: “Je weet of iets (niet) goed is. Wie een te kleine schoen aantrekt, voelt dat. Zo van: dit past gewoon niet. Als iets je overkomt waarvan je het gevoel krijgt dat het een te kleine schoen is, zegt je intuïtie: ‘Nee, dit is niet goed’. Ik denk dat het gesprek met die plastisch chirurg voor mij voelde als een te klein schoentje.”
Dus vraag jezelf wat vaker af:
Is dit eigenlijk een te klein schoentje?
De leesstapel
Het najaar is altijd een feestje, want herfst! En ook: een tsunami aan nieuwe boeken! De komende weken ben ik zoet met het lezen van deze titels:
Liefde in de grote stad is een debuut en bestseller uit Zuid-Korea. Sang Young Park schrijft over ‘het wilde stadsleven van een queer millennial.’ Centraal staat de vriendschap tussen huisgenoten Yaehie en Young. Als Yaehie in het huwelijksbootje stapt, is het aan Young om concreter met zijn toekomst aan de slag te gaan. Ik heb de eerste 20 pagina’s gelezen en ik wil meer! Hot take: Squid game is je tijd niet zo waard, dit boek wel.
Bijna een vader van de Chileense Alejandro Zambra gaat over de liefde en vaderschap. Als Gonzalo zijn jeugdliefde Carla na jaren weer tegenkomt bloeit de liefde weer op. Terwijl hij zich in de tussentijd verloor aan de poëzie, heeft zij een zoon gekregen. En al is Gonzalo niet diens biologische vader, hij moet en zal het beter doen dan de nutteloze mannen uit zijn eigen familie.
Extra tof: Zambra is op Crossing Border Festival op 5 november, ik zit in de zaal, en ga na afloop mijn boek laten signeren.
Dit soort kleinigheden is een korte roman (lang verhaal?) van de Ierse Claire Keegan die ook op Crossing Border te zien is. Dit verhaal over moed en tederheid, speelt zich af in het katholieke Ierland van de jaren 1980. Kolen- en houthandelaar Bill Furlong bezorgt op kerstavond zijn laatste bestelling bij het plaatselijke klooster, waar de nonnen onder het mom van heropvoeding jonge vrouwen uitbuiten in de wasserette. Daar ontdekt hij iets wat leidt tot een beslissing die zijn leven voor altijd zal veranderen. Voor wie nieuwsgierig is geworden, lees dit mooie interview met Keegan.
Het alles, de nieuwe roman van Dave Eggers is de opvolger van De cirkel. Opnieuw een roman die zich in een toekomst afspeelt waarin Big Tech stevig de touwtjes in handen heeft. Een dystopie? Ik zou de stelling willen verdedigen dat in een goed verhaal (en in realiteit ook) de grens tussen utopie en dystopie ook weer niet zo duidelijk is. Ik ben benieuwd hoe dit in Het alles uitpakt en verwacht daarnaast vooral ook een meeslepend avontuur. Zat er daarom een stressbal bij het perspakket dat ik kreeg?
Coventry van Rachel Cusk is een collectie essays. Ik lees er af en toe eentje. Mocht je net als ik een Cusk fan zijn en/of graag filosoferen over onderwerpen als gender, politiek en kunst, dan is dit ook helemaal voor jou. Ik las afgelopen week het derde essay ‘Over beleefd zijn’ en zou het ‘t liefst aan jullie willen voorlezen. Misschien moet ik toch maar eens die podcast gaan maken.
Nóg een literaire prijs? Yep!
“Hard times are coming, when we’ll be wanting the voices of writers who can see alternatives to how we live now, can see through our fear-stricken society and its obsessive technologies to other ways of being, and even imagine real grounds for hope. We’ll need writers who can remember freedom—poets, visionaries—realists of a larger reality.”
—Ursula K. Le Guin
Er bestaan al aardig veel literaire prijzen, is het echt nodig om er nog eentje aan de lijst toe te voegen? In dit geval zeg ik: ja! De Ursula K. Le Guin Prize for Fiction wordt volgend jaar voor het eerst uitgereikt aan een schrijver wiens werk de concepten en ideeën weerspiegelt die centraal stonden in Ursula's eigen werk: hoop, rechtvaardigheid en vrijheid; geweldloosheid en alternatieven voor conflicten; en een holistische kijk op de plaats van de mensheid in de natuurlijke wereld.
Als ik de jury bekijk (onder andere David Mitchell) dan heb ik er alle vertrouwen in dat deze prijs een reeks interessante winnaars zal opleveren. Ik moet zelf denken aan Schorshuiden van Annie Proulx en Richard Powers’ Tot in de hemel (The Overstory). Ik lees enthousiaste recensies over zijn nieuwe boek Verwilderd (Bewilderment). Het gaat over een astrobioloog en zijn 9 jarige zoon, een zachtmoedige jongen die graag gedetailleerde tekeningen van bedreigde dieren maakt en die van slag raakt door slecht nieuws over het klimaat. Hij wil de missie van zijn overleden moeder voltooien: de natuur van de ondergang redden.
Waar ik het verder nog met je over wil hebben
Mocht je de link in de intro niet aangeklikt hebben.. Dit interview raakte me. Een belangrijk verhaal, lees het alsjeblieft. “Helena Hoogenkamp is erfelijk belast met een genmutatie die borst- en eierstokkanker kan veroorzaken. Ze liet preventief haar borsten verwijderen, implantaten wilde ze niet. Het dwong haar om na te denken over haar gender. ‘Ik ben non-binair, zeg ik nu. Dat heb ik echt moeten leren zeggen.’
Op donderdag 28 oktober lanceert kunstenaar Gwen Stok het transmediale project Memoir of a Jellyfish. Om 20.30 uur interview ik haar online. Luister mee! Meld je aan via info@boekencurator.nl.
Ik luisterde naar een podcast van De Correspondent waarin Marguerite van den Berg praat over hoe we werk zijn gaan zien als de oplossing voor zo'n beetje alle problemen. In haar provocerende boek Werk is geen oplossing ontrafelt ze deze dominante ideologie als iets wat een goed leven in de weg zit. Ik blijf er maar aan denken.
Ik was te gast in de podcast van School of Books! We gebben uitgebreid gepraat over leesclubs en.. boeken! (Ik kan er dus écht uren over praten)
Op mijn verjaardag verscheen er in The New Yorker een kort verhaal van Tove Ditlevsen: The Umbrella. Dát was nog eens een mooi kado! Begin volgend jaar meer voor het eerst vertaald werk van Ditlevsen, dan verschijnt diens roman De gezichten. Aftellen!
Op donderdag 4 november wordt de roman Bibi Koetis voor altijd (1974) van Lin Scholte -die zich afspeelt in de Nederlands-Indische gemeenschap- besproken met schrijvers Gustaaf Peek en Vilan van de Loo. Dit gebeurt live. Samen met Writers Unlimited wordt deze editie van de Fixdit-podcastreeks Moderne klassiekers opgenomen in aanwezigheid van publiek.
De eerstvolgende Boekencurator-leesclub is op maandag 8 november om 20.00 uur, dan bespreken we Sally Rooney’s Prachtige wereld, waar ben je? Het zit vol, maar er is nog wel plek voor 1 laatste aanmelder! Meld je aan via info@boekencurator.nl.
Ik zag op Kickstarter een klok die de tijd weergeeft in de vorm van een quote uit de literatuur. Wat een goed idee, maar heb ik dit écht nodig?