Dit zijn de fijnste boeken van 2021
En ook: win een boekenpakket, dingen om mee te nemen naar 2022 en het volgende leesclubboek is: Liefde in de grote stad
Jawel, de beste-lijstjes vliegen je zo langzamerhand weer om de oren! Ik vind ze heerlijk en haal er altijd wel weer nieuwe boekentips uit. Zelf kijk ik ook even terug naar alle boeken die ik in een jaar tijd las, welke bleven me het meest bij? In deze nieuwbrief deel ik ze met je. En, omdat mooie verhalen sowieso gedeeld moeten worden, geef ik ook een paar van mijn favoriete boeken van het jaar weg.
Verder heb ik twee tentoonstellingstips, toevallig beiden in het Kunstmuseum in Den Haag, en ook nog iets over een mooi boek dat ik afgelopen weekend uitlas én een nieuwe leesclub!
Voor ik het vergeet: Ken je iemand die deze nieuwsbrief ook zou willen lezen? Stuur ‘m door! Graag zelfs, want ik wil deze nieuwbrief laten groeien.
Leesclub: Liefde in de grote stad van Sang Young Park 10 januari om 20.00, online.
Liefde in de grote stad is een verrassende en aangrijpende roman over het leven van een queer millennial in Seoul, één van de dichtstbevolkte steden ter wereld.
Young, een twintiger op zoek naar de liefde, rolt via de zoveelste tindermatch van het ene bed in het andere. Zijn dagen brengt hij verkreukeld door in de collegebanken. Hij voelt zich een buitenbeentje onder zijn medestudenten, die aan de lopende band guitige opmerkingen maken over vrouwen en homofobe grappen maken, en hij probeert te verhullen dat hij op mannen valt. Youngs nachtelijke escapades in de fonkelende, rumoerige nacht laten hem vooral achter met een kater en niet met de liefde van zijn leven. Houvast vindt hij in Jaehee, zijn beste vriendin en huisgenoot, met wie Young vele avonden aan de bar hangt, waar ze hun onzekerheden over liefde, familie, geld en de toekomst wegdrinken met rondjes soju en wegroken met ijskoude Marlboro Reds die ze in hun vriezer bewaren. Als Jaehee hem verlaat omdat zij in het huwelijksbootje stapt, blijft Young achter met de zorg voor zijn zieke moeder, een rommelig liefdesleven en twijfels over zijn toekomst als schrijver.
Meedoen? Meld je aan via de knop. Nog vragen? Lees hier meer over de leesclub.
Mijn favoriete boeken van 2021
Twee keer een sprookje van een debuut
Hier komen wij vandaan van Leonieke Baerwaldt. Dit boek vol vissen, water en dierenmensen hypnotiseerde me vanaf het begin, of beter gezegd: dompelde me helemaal onder. (En dat terwijl ik geen zwemdiploma heb!) Een boek voor fans van de film Big Fish.
De hemel is altijd paars van Sholeh Rezazadeh is een poëtische roman over liefde, verlangen en herinneringen. Is het misschien zielig voor een plant om in een pot te staan, met wortels die nooit dieper de grond in kunnen gaan? De hoofdpersoon, Arghavan, vraagt zich dit soort dingen af, en daarom sloot ik haar direct in mijn hart.
Twee keer compleet opgaan in een andere wereld
In een eerdere nieuwbrief schreef ik al jubelend over Matrix van Lauren Groff. Dit boek neemt je mee naar een klooster vol nonnen in de 12de eeuw. Wát een karakters en wat een verhaal over saamhorigheid, je eigen weg vinden, groei, ambitie en hoe je te schikken naar de omstandigheden.
De harpij van A.N. Ryst (het pseudoniem van Daan Remmerts de Vries) is misschien wel het meest epische boek dat ik gelezen heb. Een duivel doet zijn relaas in een pychiatrische inrichting en schotelt een bonte stoet karakters voor die zich vol goede bedoelingen ergens in een ver verleden door de wereld bewegen. Het is magisch-realistisch en dus ook echt iets voor fans van Honderd jaar eenzaamheid.
Twee keer dansen tot je niet meer kunt
Het lezen van Exces van Persis Bekkering voelde als uitgaan, naar clubs vol mensen die zich net als de hoofdpersoon helemaal overgeven aan de nacht en de muziek: dansen en alleen nog je lichaam zijn. Ik kreeg er heimwee van, dat gevoel rond te fladderen en even los van alles te komen bij een concert of op een festval.
Open Water van Caleb Azumah Nelson gaat ook over het lichaam: een zwart, mannelijk lichaam in dit geval. Het is een intense liefdesgeschiedenis tussen twee jonge mensen: een fotograaf en een danser. Het verhaal is doorspekt met referenties naar zwarte cultuur (kunst, films, boeken, muziek) met ook hier scenes tijdens het uitgaan waarbij de hoofdpersonen heel even vrij kunnen zijn.
Twee keer een graphic novel
Wit alom van Stéphane Fert en Wilfrid Lupano is gebaseerd op de historische gebeurtenissen rond 1832 in een Amerikaanse dorp waar de slavernij dan wel officieel is ‘afgeschaft’, maar waar de praktijk weerbarstig blijkt. Een jonge lerares opent haar school voor zwarte vrouwen en daar vind de lokale bevolking wel wat van.
De filosoof, de hond en de bruiloft van Barbara Stok is wat mij betreft een perfecte match tussen verhaal en tekenstijl. Ik ben blij dat ik Hipparchia heb leren kennen (een rolmodel!) en meer heb geleerd over filosofie, over het Griekenland van de 4de eeuw en over het stoïcisme en minimalisme.
Twee keer een grote literaire naam
De tweede plaats van Rachel Cusk vond ik magistraal vanwege de setting en de spanning die maar blijft oplopen. Een naamloze vrouw, M, nodigt een bekende schilder, L, uit om naar een afgelegen streek aan de kust te komen logeren en werken. Ze hoopt met hem te kunnen discussiëren over zijn werk en de kunst, maar L arriveert samen met een mooie jonge vriendin en blijkt een ontwrichtende invloed op zijn omgeving te hebben.
De belofte van Damon Galgut is een meesterlijke familiegeschiedenis waarbij alles draait om een belofte van een witte famillie aan een zwarte huishoudhulp. De alwetende verteller van het boek switcht voortdurend van het ene personage naar het andere, inclusief personages die kleine tot minieme rollen spelen – van een ijdele, halfblinde dominee tot een zwerver die Bob heet. Zo maakt Galgut het verhaal onderdeel van een grotere context: het Zuid-Afrika van voor en na de Apartheid. Terechte winnaar van de Booker Prize!
Twee keer alternatief ouderschap
In Detransition, Baby zet schrijver Torrey Peters met veel liefde en humor drie personages met verschillende genderidentiteiten tegenover elkaar. Wat is (queer) moederschap? Het is meer dan de biologische band tussen een cis vrouw en haar kroost. Het staat voor de behoefte aan zorgen en verzorgd worden, voor troosten en getroost willen worden, voor kennisoverdracht en volwassen kunnen worden. Het moederschap is een rol die de hele gemeenschap met elkaar zou moeten dragen.
→ In april komt de Nederlandse vertaling uit en dan volgt er ook een leesclub over dit boek, ik kan niet wachten om hier over door te praten met jullie.
Bijna een vader van Alejandro Zambra neemt je mee naar Chili en de wereld van dichter Gonzales. Als hij zijn jeugdliefde Carla na een paar jaar weer tegenkomt, heeft ze een zoon en Gonzales neemt het stiefvaderschap op zich. Hij moet en zal het beter doen dan de nutteloze mannen uit zijn eigen familie. Het lezen van dit boek was echt genieten, ik kan het niet anders zeggen.
Twee keer een terechte klassieker
Beer van Marian Engel was in het afgelopen jaar opnieuw een internationale sensatie. In deze herontdekte klassieker ontmoet je een eenzame bibliothecaris die in het noorden van Ontario een seksuele relatie aangaat met een beer. ‘Beer, zorg dat ik me eindelijk op mijn gemak voel in de wereld. Geef me je huid.’
Hersenschimmen van Bernlef luisterde ik op Storytel, voorgelezen door de schrijver zelf. Ik las het ooit al eens voor de lijst op de middelbare school, wat ik er toen van vond weet ik niet meer zo goed. Nu, zoveel jaar later, kan ik zeggen dat het onbetwist een prachtige klassieker is over de ziekte Alzheimer. Het is een ongelofelijk intiem boek.
Win een boekenpakket!
Mooie verhalen zijn er om te delen. Laat me weten welk van de bovenstaande boeken je het állerliefst ook zou willen lezen. De winnaar ontvangt het gekozen boek plus nog wat extra boeken die ik persoonlijk voor je uitzoek.
Zo kom je de kerstvakantie wel door. Meedoen kan tot en met donderdag 16 december 16.00 uur. Good luck!
Uitgelezen: Vrouw doet dit, dat-
Afgelopen weekend las ik Vrouw doet dit, dat- van Sytske Frederika van Koeveringe. Een boek over dagboekschrijven en alles wat er op een dag door je hoofd gaat (en dat dat altijd meer is dan je ooit zou kunnen opschrijven). Ze schrijft over haar borstkanker en het boek staat vol lijstjes en dialogen (en ook: veel zinnen tussen haakjes, waar ik dol op ben). Hieronder een citaat uit het boek, een mooie observatie die ik meeneem het nieuwe jaar in.
Vóór de ziekte draafde, draaide ik door. Ik werkte ongezond hard, was onmoemlijk streng voor mezelf (en de ander) en verlangde naar groter en meer. Niet dat ik nu niet meer kan doorbeuken of streng ben voor mezelf… en ja ik betrap mezelf nog steeds op mijn verlangen naar meer als ik iets lekker of leuk vind. Maar dit hoeft niet bevestigd of aangemoedigd te worden door iemand anders en al helemaal niet door een boek of een kunstwerk. Het liefst heb ik mensen om mij heen (incluis schrijvers en kunstenaars die ik adoreer) die ietsje zachter zijn. Zachter voor zichzelf en voor alles wat leeft (en niet leeft, dus voor de spullen en het huis waar je in woont). Ik houd veel van de mensen die aandacht geven aan zichzelf, aan de dingen die ze hebben, aan hun vriendschappen en liefdes, aan hun naasten.
— Sytske Frederika van Koeveringe, Vrouw doet dit, dat-
Even tussendoor.. mocht je deze kerstpakketloze ZZP’er op een koffie met of zonder iets lekkers erbij willen trakteren, dankjewel!
Waar ik het verder nog met je over wil hebben
Er komt een hervertelling aan van Orwell’s klassieker 1984, dit keer vanuit het perspectief van het personage Julia. Het boek heet dan ook Julia, en is geschreven door Sandra Newman. “Orwell’s estate said it had been looking for some time for an author to tell the story of Smith’s lover, and that Newman proved to be the perfect fit”.
Tentoonstellingstip in het Kunstmuseum in Den Haag, deel 1: Vanaf vrijdag kun je er het werk van Grayson Perry zien. Hij is een provocateur die op humoristische wijze de confrontatie zoekt tussen oud en nieuw, tussen acceptabel en shockerend. Hij heeft trouwens ook een aantal erg leuke boeken geschreven, waaronder Mannen.
Tentoonstellingstip in het Kunstmuseum in Den Haag, deel 2: nu te zien: Paula Rego. Ik zag een documentaire over haar leven en werk op NPO, ik was heel erg onder de indruk. Machtsverhoudingen, seksualiteit en mythologie lopen als een rode draad door haar werk, het zijn echt geweldige schilderijen.
Natuurwijn, zuurdesem, havermelk en de middenklassedroom. Jonas van de Havermelkelite schreef een hoofdstuk voor de essaybundel 'In de keuken. Essays over eten en het leven', die deze maand uit is gekomen. Maakt me nieuwsgierig naar de rest.
De serie Reservation Dogs, te zien op Disney Plus. Ik vind het zo grappig en hartverwarmend. Ik kon er eerst niet helemaal mijn vinger op leggen wat ik nou zo gaaf vind aan deze serie over een groep Native-American jongeren die wat aanrommelen, maar dit artikel legt het denk ik goed uit.
Tenslotte nog een liedje die je niet meer uit je hoofd krijgt. Vrolijk toch! Van de soundtrack van Reservation Dogs.