Boekencurator nieuwsbrief #56
Terug van weggeweest! 5 boekentips, een enquête over leesclubs en ook nog vanalles over dieren
Dat is lang geleden!
Tsja, ik verhuisde en onderschatte hoeveel daarbij kwam kijken. Ik wisselde van huis, provincie en werk en de loop der dingen gooide er hier en daar nog eens een schep bovenop. Ik zag gister een foto van mezelf terug op de dag van de verhuizing en ik dacht: oei. Niet zo gek want die dag hoorde ik dat een vriendin ziek was en waarschijnlijk niet meer beter wordt. Ik ben toen in de kamer waar ik me samen met mijn katten had verstopt in een lege kledingkast gaan zitten om even flink te huilen. En zo waren er meer dingen. Maar tegelijkertijd gebeurden er ook een heleboel goeds, zoals dat kaartje van een nieuwe collega en de vriendin die zomaar langs kwam fietsen om misschien wel het liefste boek ooit te geven. En de natuur, de reden waarom ik ben verhuisd. Ik loop nu vanuit huis zo het bos in en dat is echt goud. Plus, ik heb een tuin! Ik kan zaadjes planten, in de aarde wroeten en kijken naar insecten. Dus ja, ik ben inmiddels thuisgekomen in mijn nieuwe woonplaats Oisterwijk.
Ik heb mijn creatieve uitlaatklep wel echt enorm gemist, vooral het schrijven, de leesclubs en het maken van deze nieuwsbrief. Ik ben er nog niet helemaal uit hoe ik dit, nu ik geen freelancer meer ben, opnieuw weer de ruimte kan gaan geven. Ze zeggen dat het bloed kruipt waar het niet gaan kan, en zo voelt het ook.
Maar, genoeg nu over mij! Laten we het over boeken hebben. In deze nieuwbrief deel ik een aantal boekentips en ik heb wat vragen over leesclubs.
Heb je een idee, vraag of boekentip voor mij? Stuur me een DM of mail.
Liefs, Corina
Boekentips
Alles leeft - Christian Borstlap
Hoewel ik dol ben op hele dikke boeken is het tegelijkertijd waar dat je soms maar erg weinig woorden nodig hebt om een kern te raken. Daarnaast is het woord alleen ook niet alles. Beelden spreken net zo mooi, luid en duidelijk. Als woorden en beelden goed samengaan dan heb je wel echt iets te pakken. Alles leeft is een schot in de roos voor iedereen die even een hartverwarmer nodig heeft. ‘Leven. Wat is dat precies? Dit boek geeft natuurlijk helemaal geen antwoord op die vraag. Wel is het een grappige introductie van dit wonderlijke fenomeen.’
Hogere Machten - Joost de Vries
Een roman zoals ik ze graag zie: fijne karakters en een meeslepend verhaal verpakt in een rijke historische setting. Hogere machten speelt in de jaren dertig van de vorige eeuw. ‘James Welmoed ontmoet Elizabeth van Elzenburg. Hij is een sociaal ambitieuze ambtenaar, geslepen, schijnbaar stoïcijns. Zij is een schrijver in de dop, uitbundig, avontuurlijk, onverslaanbaar bijdehand. Niets hebben ze met elkaar gemeen – behalve dan dat ze niet kunnen ophouden aan elkaar te denken. Wat volgt is een affaire die door de decennia brandt, terwijl buiten de wereld halsoverkop verandert. Van het koloniale Bandoeng naar het Londen tijdens de Blitz, en van het naoorlogse Den Haag tot het revolutionaire Caïro.’
Vooral het karakter Elizabeth raakte bij mij een snaar. Wat fijn om haar tegen te komen in dit boek, ik had haar niet willen missen. Kortom, dit boek krijgt met stip een plek in mijn favorieten-boekenkast. Hij komt te staan naast De overgang van Venus van Shirley Hazzard, omdat ik een link voel tussen die boeken. Ik vraag me af, zou Joost geïnspireerd zijn door Hazzards’s boek?
In het oog - Marijke Schermer
Dit is nog eens een goed leesclubboek! Ik ben razend benieuwd hoe mensen In het oog ervaren. Ik verwacht dat je op heel verschillende manieren naar dit verhaal en de acties van hoofdpersoon Nicola kunt kijken. Over kijken gesproken, dat is het grote thema van dit boek. Op een dag wordt Nicola onverwacht verlaten door haar geliefde én wordt haar financieringsaanvraag voor een onderzoek naar een bacterie afgewezen. Toch laat ze zich niet uit het veld slaan. Vanuit haar perspectief lijkt alles heel plausibel, logisch zelfs, maar is dat het ook? Kijken en gezien worden, zoals je er nog niet eerder over gelezen hebt. Of, zoals ik appte naar een vriendin: een origineel verhaal over iemand met een fijn gek hoofd.
Wachtruimte in de Atlantische Oceaan - Mona Høvring - vertaald door Liesbeth Huijer
Een boek over een jonge vrouw die een huis erft in Reykjavik. Dat klinkt mij als muziek in de oren, dus dat wilde ik gelijk lezen. ‘Olivia is een slimme, jonge vrouw met een onconventionele geest, maar haar leven is verwikkeld in afleiding en verwarring. Ze heeft moeite om los te komen uit de greep van haar bezitterige moeder, ze heeft het net uitgemaakt met haar vriend en haar baan bij de metaalsmelterij maakt haar lichamelijk ziek. Dan gebeuren er twee dingen die alles op zijn kop zetten. Ze erft van een tante een prachtig huis in Reykjavik en ze ontmoet Bé. De twee vrouwen worden geliefden, maar de aard van hun relatie is voor Olivia allesbehalve duidelijk.’
Wachtruimte in de Atlantische Oceaan heeft deels iets weg van een sprookje, maar wat misschien meer opvalt is hoe fysiek de ervaringen van de personages zijn. Uit een interview in Het Parool “Het schrijverschap kwam pas laat in mijn leven,” vertelt Høvring. Ze heeft niet gestudeerd en werkte jaren in fabrieken en op een olieplatform. “Toen ik een jaar of 10, 11 was speelde ik bij een vriendin op zolder met de typemachine van haar vader. We speelden dat we schrijver zouden worden. Op school schreef ik ook graag, maar toen ik klaar was met school, stopte dat. Ik werkte vijf lange shifts achter elkaar in de metaalfabriek, dus ik kwam er gewoon niet aan toe.”
De zaaier - Octavia E. Butler - vertaald door Reshma Jagernath en Ine Willems
Er bestaat een type verhalen, een genre waar ik geen groot fan van ben, je herkent het misschien vooral in films, soms hele spectaculaire en goeie films trouwens, maar zo grimmig. Het verhaal is in de kern: “alles is shit, mensen zijn wreed en wraak is fijn.” Zonder mijn ogen te willen sluiten voor de schaduwkant van het bestaan en de gevoelens die daarbij horen, is het zonde als deze donkere verhalen zo oppervlakkig worden verteld. Bij het woord Dystopie ben ik dus op mijn hoede, evengoed is schrijver Octavia E. Butler natuurlijk niet de minste, dus ik ben de klassieker De Zaaier gaan lezen. Gelukkig maar, want het is een slim, maatschappijkritisch, heftig maar vooral ook intrigerend en mooi verhaal. Flaptekst: Wanneer wereldwijde klimaatverandering en economische crises in 2024 tot sociale chaos leiden, wordt Californië een plek vol gevaar: van ernstig watertekort tot massa’s drugsverslaafde maniakken die alles zullen doen om nog een dag te overleven. De vijftienjarige Lauren Olamina woont met haar vader, in een afgeschermde community, beschermd tegen de anarchie buiten de muren. Lauren lijdt aan hyperempathie, een slopende gevoeligheid voor de emoties van anderen. Maar als de community onveilig wordt, moet Lauren vluchten.
Leesclub?
Ik heb heel wat leesclubs georganiseerd: online, tijdens festivals en in uitpuilende tweedehands boekwinkeltjes. Meestal over literaire romans, maar ook over poëziebundels en natuurboeken. Net als deze nieuwbrief zijn die leesclubs ook even stil komen te liggen, jammer! Ik vraag me nu af of en hoe ik die draad weer wil oppakken. Begin ik een leesclub met een vast groepje fijne groep mensen hier in Oisterwijk? Lijkt me sowieso leuk, maar de meesten van jullie wonen verspreid in heel Nederland en zelfs ver daarbuiten. Dus misschien toch ook online? Of is het toch wel de moeite waard om, zeker als het op een bijzondere plek is, te reizen voor een leesclub?
Ook weet ik dat het voor een deel van de mensen best spannend blijft om mee te doen, of dat het om allerlei redenen handiger uitkomt om incidenteel mee te doen, in plaats van je echt vast te leggen aan een reeks. Kortom, vragen zat terwijl ik broed op een plan. Misschien wil je een paar korte vragen beantwoorden, daar help je mij mee. Dankjewel!
Waar ik het verder nog met je over wil hebben
In de categorie boeken die nét uit zijn: De Mierenkaravaan van Mariken Heitman. De allereerste recensies staan dit weekend in de krant en klinken veelbelovend. Zeker weten een boek dat ik ga lezen.
In de categorie boeken die binnenkort verschijnen (eind september) Graafdier van Nikki Dekker. “.. een onderzoek, een tijdreis en een doeboek voor iedereen die nieuwsgierig is naar de wereld om zich heen.” Geïnspireerd door natuurgebied De Groote Peel in Limburg.
Zowel Mariken Heitman als Nikki Dekker zijn te gast op literatuurfestival ILFU voor het programma Nature's Narrative op zondag 29 September, waar ik eigenlijk naartoe zou moeten gaan.
Om nog even bij dieren te blijven: “The Crocodile,” Dostoevsky’s Weirdest Short Story”
De nieuwe trend in omslagontwerpen zou ook wel eens ‘dieren’ kunnen zijn, en wel knullig getekende dieren zoals men ooit (als in lang, lang geleden) dieren tekende zonder ze in het echt gezien te hebben. Toffe analyse en voorbeelden lees en bekijk je hier.
Iets heel anders, ik denk erover na om naar Ierland te reizen, volgend jaar. Wat is volgens jou hét ultieme boek waar Ierland (westkust) een grote rol in speelt?
Ja, Claire Keegan! Niet zoveel natuur, maar wel enorm fijn en je leest er zo doorheen.
Ik durf niet te zeggen of de boeken van Sally Rooney en Claire Keegan aan de westkust spelen, maar ik ben van beide Ierse auteurs groot fan!