Boekencurator nieuwsbrief #52

Over het Indie uitgeversfestival, 6 boekentips en een leesclub + filmvertoning over de queer klassieker Maurice. Plus, ook nog iets over bookish palette cleansers en het verhuizen van boeken.

Mijn week begon afgelopen maandag wel érg goed met een bezoek aan het Indie uitgevers festival. Naast de markt waar vele uitgeverijen hun aankomende titels presenteerden, was er de mogelijkheid om in gesprek te gaan met schrijvers en vertalers. Zo schoof ik aan bij Bregje Hofstede die me vertelde over haar nieuwe roman Oersoep. Het verhaal gaat over een vrouw die bevalt van haar eerste kind en door de bevallingspijn even buiten de tijd valt. Daar vindt ze een wereld die beangstigend is, maar die haar naar zich toe zuigt. Achteraf zoekt ze naar manieren om weer in die wereld te belanden. In onze onttoverde wereld is het de vraag wat er past in het godvormige gat. Wat is nog heilig? Volgens mij snijdt Hofstede hier een wezenlijk thema aan waar we in de ruis van alledag vergeten aandacht aan te besteden. (Of, is dit waarom we zo verslingerd zijn aan eindeloze series op de streamingdiensten?) Het belooft in ieder geval een trip van een roman te zijn, het verschijnt op 18 oktober.

Ik schoof ook aan bij Emmelien Kramer, wiens boek Woestijnpassages verderop in het lijstje boekentips is opgenomen en bij vertaler Niek Miedema die me vertelde over hoe hij als vertaler samenwerkte met Hilary Mantel.

In deze nieuwsbrief ook een aankondiging voor een extra leuke leesclub over de Queer klassieker Maurice. We bespreken niet alleen het boek maar kijken daarna ook de film (met acteur Hugh Grant), tussendoor is er tijd om samen wat te eten. Goed idee, toch?

Verder natuurlijk ook weer volop leestips, ik hoop dat je er een fijn boek tussen ziet staan. Mocht je nog een tip voor mij hebben? Laat het me vooral weten!

---

Boekentips!

Ik ken een berg die op me wacht - Sholeh Rezazadeh
roman - natuur - verlangen - rust - ruimte - hart - Iran

Ik mocht de nieuwe roman van Sholeh Rezazadeh alvast lezen en oh wat was het fijn. Ik weet zeker dat iedereen die van haar debuut (De hemel is altijd paars) heeft genoten, opnieuw het hart kan ophalen met dit mooie verhaal.

Ik ken een berg die op me wacht gaat over het verlangen naar rust en ruimte. De veertigjarige Alma woont in een woonboot op de Amstel, een rimpelloze rivier. Ze heeft een drukke baan. Op een dag neemt ze een radicaal besluit: ze reist in haar eentje naar Iran. Daar sluit ze zich aan bij een nomadenvolk. Saray hoedt schapen en melkt geiten. Ze is verliefd op een jongen van een andere nomadenfamilie en ontmoet hem in het geheim aan de oever van de Aras, de bruisende rivier die door het ruige berglandschap dendert. Lukt het Alma om haar jachtige bestaan achter zich te laten? De nomaden leven bij de dag en eten wat de seizoenen te bieden hebben. In plaats van constant op hun iPhone te turen zijn ze verbonden met elkaar. Maar ze worden in hun voortbestaan bedreigd. Door de klimaatverandering wordt het steeds droger, Aras buldert minder en steeds meer jonge nomaden willen in de stad leven.

De fabriek - Hiroko Oyamada
- vertaald door Luk Van Haute
roman - arbeid - Japan - zingeving - identiteit - droogkomisch

Drie kersverse werknemers moeten hun weg zien te vinden in een gigantische fabriek in een naamloze Japanse stad. Een uitgebluste uitzendkracht, wier enige taak het is om de papierversnipperaar dag in, dag uit van papier te voorzien. Een voormalige ICT’er, die stapels onbegrijpelijke drukproeven moet corrigeren. En een in mos gespecialiseerde bioloog, die een project mag optuigen om de fabrieksgebouwen van groene daken te voorzien. Hun banale werkzaamheden hebben gemeen dat het doel ervan ondoorgrondelijk blijft. De uren, dagen, en misschien wel jaren, rijgen zich aaneen. Waar houdt de fabriek op, en waar begint de rest van de wereld? Na verloop van tijd worstelen de drie arbeidskrachten met de meest existentiële vraag van allemaal: wat deed ik hier ook al weer?

Mocht je net als ik onze relatie tot werk ook een interessant thema vinden, dan kan ik de documentaire After Work op NPO aanraden. Hoe neemt arbeid zijn plek binnen verschillende samenlevingen in? Verschillende visies op de betekenis van werk en aanverwante thema’s zoals robotisering, ontspanning en het basisinkomen komen aan bod. Klopt het dat werk – of het ontbreken ervan – ons als individu of gemeenschap nog altijd definieert?

Julien Ignacio - Goudjakhals
roman - vrijheid - ontheemd - caleidoscoop - dwars door de tijd

Iedere stem in deze roman vertolkt een persoonlijke zoektocht naar vrijheid en geeft een gezicht aan de mensen die een bestaan opbouwen in een land van vreemden. Goudjakhals speelt zich af op de fonkelnieuwe grachten van Amsterdam in de zeventiende eeuw, op de eilanden Aruba en Curaçao, in de kapotgeschoten straten van Beirut en Aleppo, in een vluchtelingenkamp op Lesbos onder erbarmelijke omstandigheden. Aan het woord komen onder anderen Zwarte Sjaan, een Amsterdamse sekswerker van kleur in de tijd van Rembrandt; Ma Mercedes, eigenaresse van een rumshop in Zeewijk; Tarek, een Palestijn met een gebroken en gespleten hart; en een Iraanse Koerd met detentienummer meg45, die in zijn onmogelijke situatie bevriend raakt met AI-software.

Woestijnpassages - Emmelien Kramer
roman - vrijheid - strijd - spannend - filosofie - Catalonië

Vanaf jongs af aan kan de Catalaanse dichter en onafhankelijkheidsstrijder Àngel Or alleen maar lelijkheid ervaren. Hij gaat zo gebukt onder deze kwaal dat hij besluit blind te worden. Daarvoor gaat hij in de leer bij de Blinde van Lesseps, een zwerver die naast de bibliotheek Jaume Fuster woont. Nadat de Guardia Civil Àngel in die bibliotheek arresteert, omdat ze hem verdenken van het plannen van een aanslag, verdwijnt hij spoorloos. De Zuid-Amerikaanse journalist Rodrigo Torres probeert de verdwenen dichter terug te vinden door mensen uit zijn omgeving te interviewen. Het leidt hem langs een labyrint van krakers, separatisten en vagebonden die ieder op hun eigen kleurrijke manier hun relaas doen over Àngel en zijn verlangen naar onbegrensde vrijheid.

Goed leren praten - Hilary Mantel
- vertaald door Harm Damsma en Niek Miedema
semiautobiografische verhalenbundel - opgroeien - Engeland - virtuoos

Mantel groeide op in het landelijke naoorlogse Engeland in een eenvoudig katholiek milieu, met een onbetrouwbare moeder en een afwezige vader. Ze schreef er een prachtige autobiografie over, De geest geven. Deze nieuwe verhalenbundel is daar een fascinerende aanvulling op. In het titelverhaal tracht onze vertelster onder leiding van een voormalig actrice met één long en een Manchesters accent haar noordelijke klinkers in het gareel te krijgen.

'Haar niet aflatende sprankeling is deels gelegen in haar aandacht voor zowél geesten als hypotheken, zowél het licht op het heuvelland als het onderwijsbeleid van de jaren tachtig, zowél de zelfbewustwording van een tiener als dubbele boekhouding. Deze verhalen bevatten werelden die zo breed zijn als die van haar dikste romans.' Sarah Moss in The New York Times Book Review.

De Slachters - Ruth Gilligan
- vertaald door Paul Bruijn
roman - Ierland - BSE crisis - scepsis - bijgeloof - spannend - queer

Dit was een heerlijk boek! Ik sluit me aan bij de woorden van de jury van de Ondaatje Prize: ‌‘Literatuur, thriller, coming-of-ageverhaal, historische fictie, een verhaal over bijgeloof en het bovennatuurlijke. Maar het maakt niet uit in welk genre je De Slachters indeelt, het blijft een meeslepend geschreven, regelrechte pageturner.’

Aan de wand van een galerie in New York hangt een foto die tweeëntwintig jaar geleden is genomen maar nooit tentoon is gesteld. We zien een koelhuis, met het portret van de Maagd Maria aan de muur en een vleeshaak aan het plafond. Vanaf de scherpe punt van die haak hangt het levenloze lichaam van een man, ondersteboven. Het verhaal van wie hij is en hoe hij daar terecht is gekomen, gaat terug naar de Ierse folklore: van weduwen die het land vervloeken en van de mannen die het vee met de hand slachten. Het moderne Ierland wantrouwt oude tradities, en aangezien de BSE-crisis in Engeland mogelijkheden biedt om rijk te worden in Ierland, geven maar weinigen om de Slachters, de acht mannen die door het land reizen om de koeien te slachten van de boeren die nog wel vertrouwen hebben in oude tradities.

---

Leesclub + film over Maurice in Amsterdam

27 september, leesclub 17.30 - 19.00 in Het Vertalershuis (Van Breestraat 19) en om 21.00 Film bij De Uitkijk (Prinsengracht 452) 

‘Een sprookjesachtig liefdesverhaal. Soms kan een boek je minder eenzaam maken, dit is zo’n boek.’ - Splinter Chabot

Maurice is de meest persoonlijke roman van E.M. Forster, geschreven in 1914 maar pas na zijn dood in 1970 gepubliceerd. Maurice Hall is een bevoorrechte jongeman die zich steeds meer aangetrokken voelt tot mannen, in een tijd waarin dat strafbaar was. Hij ontdekt de liefde als student op Cambridge met Clive en valt later voor de ‘eenvoudige’ jachtopziener Alec, maar durft hij ook openlijk voor deze liefde te kiezen? Deze klassieker verschijnt nu opnieuw inclusief voorwoord van Splinter Chabot.

Ik kijk er naar uit om deze leesclub te begeleiden. De vertaler van deze klassieker, Lucie van Rooijen is ook aanwezig om te vertellen over haar werk. Na afloop van de leesclub kijken we naar de verfilming uit 1987 van regisseur James Ivory met Hugh Grant in de hoofdrol. Tussen de leesclub en de filmvertoning is er gelegenheid om op eigen kosten samen te eten bij het Indiase familierestaurant Bombay Inn op de Lange Leidsedwarsstraat 46. 

Let op! De nieuwe uitgave van Maurice rolt elk moment van de drukpers en ligt vanaf morgen in de boekhandel. Haal ‘m dus gelijk in huis, zodat je op tijd kunt beginnen met lezen. (Maak je geen zorgen, het is geen enorm dikke pil.)

---

Waar ik het verder nog met je over wil hebben

• Het is blijkbaar “The year of slim books” ofwel, boeken die je in een dag of weekend uit kunt lezen, een ‘dunnetje’. Dit artikel zegt dan juist weer ‘Embrace the Doorstopper’. De schrijver vcan het artikel heeft een punt: ‘Short works can be beneficial as bookish palette cleansers and are often a masterclass in getting the absolute most potency out of every single word. For me, though, books under 250 pages tend to lack the immersiveness that allows me to lose myself in a story — which also tends to make the books less memorable.’ Ik zeg: lees vooral dunnetjes én ook bakstenen.

• Ik ben van plan om te gaan verhuizen van Den Haag naar Eindhoven. Ik kijk ineens anders naar al die boekenkasten om me heen. Oei, dat wordt nog wat om die te verhuizen. Het Internet heeft advies: How to move books.

• Ik verheug me echt enorm op de nieuwe roman van favoriete schrijver Lauren Groff over een jonge vrouw die moet zien te overleven in de wildernis. Ik wacht op de vertaling, maar lees alvast gretig de recensies in de Amerikaanse pers.

• Zadie Smith komt in november naar literatuurfestival Crossing Border, ze heeft een nieuwe roman, die is HOT. Maar wist je ook dat Zadie heel aardig kan zingen? Dat is ook HOT!