Boekencurator nieuwsbrief #29
Volop boekentips waaronder Astronaut en 4000 weken. Plus een schilderij over aandacht, plankton en een schrijver die zich per ongeluk liet inspireren door Zelda.
Afgelopen week was ik in London en oh wat was het heerlijk om daar te struinen door museumzalen en boekwinkels. Ik had mezelf voorgenomen om mijn dagen niet te ambitieus vol te plannen maar vooral langer de tijd te nemen voor minder dingen. Kiezen en niet haasten. Dat bleek een heel goed idee, ik kwam zowaar uitgerust terug uit die drukke stad. Verder heb ik me aardig kunnen inhouden met de boeken, maar de tas was wel degelijk zwaarder toen ik weer terug in de trein zat. Mijn mooiste vondst is de gesigneerde editie van Somebody Loves You van Mona Arshi, een verhaal over een jong meisje dat ophoudt met praten: sparkling with wry humour, a moving exploration of how we choose or refuse to tell the stories that shape us.
Boekentips!
Uitgelezen: 4000 weken van Oliver Burkeman
Ik lees het liefst fictie, maar soms maak ik een uitzondering, zoals voor Oliver Burkeman die ik ken van zijn columns over psychologie voor The Guardian. 4.000 weken, dát is het aantal weken dat je hebt als je leeft tot je tachtigste. Ik zou gokken dat het er meer waren. Misschien voel je nu gelijk stress om er iets van te maken, maar Burkeman wil je dat nu juist besparen door een hele andere blik op tijd met je te delen. Het boek was voor mij een openbaring, alles doen is onmogelijk, dus kies. Je hebt wat te kiezen. Is dit boek ook wat voor jou? Lees deze column en dan weet je het.
Aan het lezen: Veranderen: methode van Édouard Louis
Autofictie met de hoofdletter A, Louis is daar écht de koning van en ik vind het onweerstaanbaar. In deze roman beschrijft hij zijn ontsnappingen aan zijn verstikkende en achtergestelde jeugd in Noord-Frankrijk. Om dat te bereiken zal hij tot tweemaal toe zijn leven totaal veranderen; hij laat zijn kansarme geboortedorp achter voor een nieuw leven op de middelbare school in Amiens, om daar vervolgens zijn beste vriendin in de steek te laten om toegang te krijgen tot de elite van Parijs. Maar nu, op het moment dat hij wereldwijd succesvol is, wil hij eigenlijk alleen maar in een hoekje blijven liggen, weg van alles.
Op de leesstapel: Thuis is waar we beginnen van Robin van den Maagdenberg
Kun je je genen trotseren of is gekte erfelijk? vraagt Robin zich af na een jeugd waarin de manische episodes van haar vader steevast eindigen in een ziekenhuisbed en worden afgewisseld met maanden waarin hij de seizoenen aan zich voorbij laat gaan. Pas nu ze in haar familiegeschiedenis duikt, ontdekt ze dat er een belangrijke gebeurtenis verzwegen werd – om de psychische belasting niet nog groter te maken. Thuis is waar we beginnen is een liefdevolle en poëtische reconstructie van opgroeien in een kunstenaarsgezin in de jaren negentig en een onderzoek naar de vraag: is normaal zijn eigenlijk wel zo wenselijk?
Op de leesstapel: Astronaut van Tomias Keno
Dit boek is mijn tip voor je boekenweek-aankoop. Astronaut is niet alleen een roman maar ook een podcast en een muziek-album. Als Angela tijdens een slapeloze nacht een onbekende man van haar oprit probeert te jagen, slaat ze hem per ongeluk met een schep. Hij ademt niet meer. Wie is deze vreemdeling? Een dakloze, toevallige voorbijganger of een asielzoeker uit het pasgeopende azc in het dorp? Tot haar stomme verbazing zit de man de volgende ochtend aan haar keukentafel sterrenstelsels te tekenen. Hij leeft, maar zegt geen woord. Ze schakelt de hulp in van haar geadopteerde zoon Rocko, een vondeling uit Nigeria die worstelt met zijn plek in het dorp. Angela en Rocko willen koste wat kost achterhalen wie de zwijgende man is en waar hij vandaan komt. Maar is er wel overal een antwoord op?
Luister alvast naar de podcast: De Zaak Astronaut.
Kunstkijken: een schilderij over aandacht
Waar of niet? Iets is alleen maar een catastrophe als we het zien.
Mijn liefde voor kunstkijken heb ik te danken aan mijn geschiedenisleraar. In de brugklas moest ik een werkstuk maken, maar waarover? Ik wist het niet. Meneer Vermeulen zei: ga eens kijken bij de kunstboeken in de bibliotheek. Zo gezegd, zo gedaan. Ik stuitte op een boek over Pieter Brueghel en koos 10 schilderijen uit om te onderzoeken voor mijn werkstuk. Pas vele en vele jaren later stond ik in het Museum voor Schone kunsten in Brussel te kijken naar een van die 10 schilderijen: De Val van Icarus. Het maakte destijds het meest indruk omdat die hele val van Icarus op het doek maar een bijzaak is, ergens op de rand van het schilderij in de zee steken nog net twee benen uit het water en alle andere figuren op het doek zijn vooral bezig met hun dagelijkse dingen. Ik begreep destijds niet helemaal waarom, maar voelde wel dat het een belangrijke en veelzeggende keus was van Brueghel. Pas geleden kwam het schilderij weer op mijn pad, dichter W. H. Auden heeft er een gedicht over geschreven en The New York Times heeft er een geweldige interactieve reportage over gemaakt waarin het gedicht en het schilderij in detail worden uitgelegd. Heel erg mooi gedaan, kijk maar.
Waar ik het verder nog met je over wil hebben
Deze boeken zijn genomineerd voor de 2022 International Booker Prize, waaronder een enorme baksteen van Olga Tokarczuk die ik dit jaar wel wil gaan lezen.
Deze uitzending Vroege Vogels TV over Plankton. Plankton produceert de helft van de zuurstof in de atmosfeer, en is belangrijker voor de biodiversiteit dan het regenwoud. Ook: plankton is hypnotiserend mooi om naar te kijken.
Meer klimaat: Greta Thunberg komt eind dit jaar met The Climate Book waar meer dan 100 grote namen aan hebben meegewerkt, van wetenschappers Johan Rockström en Katharine Hayhoe tot econoom Thomas Piketty en schrijver Margaret Atwood.
Erg leuk om een Boekencurator leesclubboek Open Water van Caleb Azumah Nelson terug te zien op Flow Magazine online.
Stel je schrijft een roman en je hoofdpersonage verft kleding rood. Hoe gaat dat? Dan google je: kleding rood verven. Hopsakee! Precies wat schrijver John Boyne deed, maar hij had niet door dat zijn zoekresultaat geen echte bron was, maar een recept uit de fantasy game Zelda. Oeps! Het is duidelijk: mensen in de uitgeversbranche moeten meer gamen, want pas toen het boek gedrukt en wel in alle winkels lag, werd het opgemerkt!